Omdat ik op verlof was hadden we slechts een paar weken waarin Femke geboren zou moeten worden. Omdat ze weinig aanstalten vertoonde, werd besloten de bevalling op te wekken. We konden kiezen op zondag of woensdag. Dus op zondag, natuurlijk.
Je kon weer nauwelijks aan Nynke zien dat ze zwanger was en toen we bij het ziekenhuis aankwamen vroegen de verpleegsters bij de intake wat we kwamen doen en waren zeer verbaasd dat we voor een geboorte kwamen.
Nynke kwam aan het infuus te liggen en ’s middags begonnen de weeën en een uurtje later was Femke er. Een prachtig kind. Het was de eerste bevalling waar ik getuige van mocht zijn omdat ik voor Maaike’s geboorte te laat was.
Er was weer een stukje placenta blijven zitten en dat moest onder verdoving worden verwijderd waardoor Nynke nog een paar dagen in het ziekenhuis moest blijven.
De volgende dag met Maaike naar haar nieuwe zusje wezen kijken. Die lag heel tevreden met een hele rij soortgenoten op een zaal. Na een paar dagen, naar Ommen vertrokken, waar we nog een weekje genoten hebben van en met ons uitgebreide gezin.

Vervolgens moest we weer naar Kenya. Femke in de reiswieg in het vliegtuig.
Van Nairobi naar Nakuru waar Catherine met veel liefde een deel van de zorg voor Femke op zich nam.
Femke was een heel rustige baby die veel sliep